Archive For ஆகஸ்ட் 31, 2022
‘இந்தப் பாவாடை உங்கள் வீட்டிலிருந்து கீழே விழுந்து கிடந்தது’. பீகாரி உள்பாவாடையைச் செல்லமாகக் கையில் எடுத்துத் தவழ விட்டுக் கொண்டு படியேறி வருகிறான். ‘உங்களுடையதா?’ ‘பார்த்தால் அப்படித்தான் தெரிகிறது’ அவள் ஆமோதித்தாள். ‘எனக்கும் தான்’ என்கிறான் அவன். ரெண்டு பேரும் சிரிக்கிறார்கள். ‘குடிக்கத் தண்ணீர் கிடைக்குமா?’ ‘உள்ளே வா’. படபடவென்று மோட்டார் சைக்கிள் பேயாக வந்து நிற்கப் போத்தி உள்ளே நுழைகிறான். ரயில் போகிற தாளத்தில்…
அத்தியாயம் 7 கடைசி இதழையும் உதிர்த்தாகி விட்டது. ஜவ்வந்திப் பூவின் காம்பு டியூப்லைட் வெளிச்சம் அப்பிய தெருவில் தெறித்து விழுந்தது. கொஞ்சம் தள்ளி இன்னும் நிறையப் பூ இரைந்து கிடந்தது. சேகரன் வருவதற்குள் அதையும் எடுத்து வந்து உதிர்த்துக் கொண்டிருக்கலாம். எதிரே சப் ஸ்டேஷனில் கூழாங்கல் பரப்பில் கம்பீரமாக நின்று டிரான்ஸ்பார்மர்கள் ஹூம்ம்ம் என்று பாடிக் கொண்டிருக்க, ஓடைப் பாலத்துச் சுவரில் போத்தி தனியாக உட்கார்ந்திருந்தான். வழியெல்லாம் பூ. அலங்காரமாக அணிந்து கொண்டு போனவன்…
அத்தியாயம் – 6 ஒரு டாக்டரும் இரண்டு நர்ஸ்களும் டாக்டாக் என்று அறைக்குள் நுழைந்தபோது போத்தியை உயிர்ப்பிக்க முயற்சிகள் ஆரம்பிக்கப்பட்டன. நிலைமை இப்போது என்னால் கட்டுபடுத்தக் கூடியதாக உள்ளது என்று தோன்றியது. சின்னப் போத்திக்கும் அப்படியே தோன்றியிருக்க வேண்டும் நாய்க்குட்டி போல, என் பின்னாலேயே அலைந்து கொண்டிருந்தான். டாக்டர் எங்களை வெளியே போக உத்தரவிட்டு விட்டு சின்னக் கதவை மூடினார். நான் வெளியே மரபெஞ்சில் அம்ரந்து ஒரு சிகரெட்டை எடுக்க, உட்கார்ந்தபடிக்கே தூங்கிக் கொண்டிருந்த…
‘பக்கத்தில் போகாதே … ஷாக் அடிக்கும்’. சர்தார்ஜி என்னைப் பார்த்து அலறுகிறான். தரைக்குக் கீழே வரும் மின்சார வயரை பீகாரி எப்படியோ துண்டிக்க முற்பட்டு, மின்சாரம் தாக்கிக் கிடக்கிறான். யார் யாரோ ஸ்கூட்டர்களில் போய் யாரை எல்லாமோ அழைத்து வந்தார்கள். ஒன்றும் பிரயோஜனமில்லை. பீகாரி இறந்து போய் இரண்டு மணி நேரம் ஆகி விட்டது. லாஜ்வந்தி அலறும்போது விம்முகிற மாரிபில் பார்வை அசந்தர்ப்பமாகப் பதிகிறது. நிலைக்கிறது. மனமில்லாமல் பிய்த்துக் கொள்கிறது. வீட்டு சொந்தக்காரர்…
விஷம் – குறுநாவல் அத்தியாயம் – 4 ‘கட்டிட வேலை செய்கிறவர்கள் குளிக்கிறதுண்டா?’ ‘இது நம் இலாகா சம்பந்தப்படாத விஷயம். எதற்கு உனக்கு அந்தத் தகவல் வேண்டியிருக்கு?’ ‘இதோ, இந்தப் பக்கத்து வீட்டைப் பார்க்கும் போதெல்லாம் எனக்கு மூக்கில் வியர்வை நெடி ஏறுகிறது. ஒரு நிமிடம் குமட்டுகிறது. ஒரு நிமிடம் குமட்டுகிறது. ஒரு நிமிடம் சொக்க வைக்கிறது. பீகாரியும் அவன் மனைவியும் மாறி மாறி வருகிறார்கள்.’ போத்திக்கு என்னிடம் பகிர்ந்து கொள்ள…
அங்கிள், ஆஸ்பத்திரிக்குக் கொண்டு போகலாமா?’ சூழ்நிலையின் கனம் எனக்கு மெல்ல உறைக்க ஆரம்பித்தது. இது நடுராத்திரி நாடகம். போத்தி என்ற பிராந்தன். அவனும், அவனுடைய, என்னை விட உயரமான, மீசை முளைக்கிற ஆரம்பிக்கிற பையனும் நானும் மட்டுமே பாத்திரங்கள். இதில் ஒன்று குறைய ஆரம்பிக்கும் முன் செயல்பட வேண்டும். என் கம்ப்யூட்டர் அறிவும், தமிழ் நாவல்களில் பெண்ணின் அங்க வர்ணனைகள் பற்றிப் பதினெட்டுப் பேரோடு உரத்த சிந்தனைகளைப் பரிமாறிக் கொள்கிற கனவான்ரக விசாரங்களும், ரஞ்சனாவைக் கெட்ட…