An excerpt from my forthcoming novel MILAGU
எனக்கு அவசர அவசரமாகக் காலில் கட்டுப் போட்டு விட்டு மருத்துவச் செக்கன் என்னமோ அவனை தனியாக வெற்றிலை பாக்கு வைத்து அழைத்தமாதிரி விழுந்தடித்துக்கொண்டு ஓடினது மட்டுமில்லாமல் நீயும் வா என்று என்னையும் நிர்பந்தித்தான்.
ஐந்து நிமிடம் முன்னால் தான் ஆழப் பதிந்த கத்தி கிழித்து ரத்தம் பெருகிய காலை எடுத்து வைத்து நான் எப்படி ஓடுவது? நடக்கிறது நடக்கட்டும் என்று நான் பொட்டலுக்குப் போகாமல் கூடாரத்திலேயே ஒரு ஓரமாக வாழை இலைக் குவியலுக்கு அப்புறம் தலைக்கு அண்டக்கொடுத்து ஒரு பெரிய பரங்கிக்காயை வைத்துக்கொண்டு நன்றாகத் தூங்கி விட்டேன்.
நடு ராத்திரிக்கு என் காலில் குளிர்ச்சியும் வலியுமாக சேர்ந்து ஒரு கதம்ப அனுபவம். நன்றாக முழிப்பு வந்து பார்க்க, இரண்டு எலிகள் கால்கட்டைத் துருவி ருஜித்துத் தின்றுகொண்டிருந்தன.
அவை காயத்தை நாவால் நக்கும்போது ஈரமும் குளிர்ச்சியும் பல்லால் குடைந்து பிறாண்டி எடுக்கும்போது வலியுமாக அனுபவத்தை இனியும் எத்தனை நாள் இருக்கப் போகிறேனோ அதுவரை மறக்க முடியாது.
எனக்கு நேர் கீழே விரிப்பு விரித்து இரண்டு பில்கி பிரதேசத்து வீரர்கள் உறங்கிக் கொண்டிருந்தார்கள். அதில் ஒருத்தர் காலருகே முக்கால் வாசி குடித்து முடித்த ஷெண்டி கள்ளுக் குடுவை. அதை மெல்ல அவர்களை எழுப்பாமல் எடுத்துப்போய் கால் காயத்தைக் கழுவிக்கொண்டு வந்து படுத்தேன்.
அவள், தமயந்தி, என் அன்பு மனைவி, இன்னும் அழுது கொண்டிருப்பாள். யாரோ ஆட்சியை மாற்ற எதற்காக எந்த சம்பந்தமும் இல்லாத நீ வாளேந்திப் போரிட வேண்டும் என்று கூர்மையான வினாத் தொடுத்தாள். எல்லா யுத்தமும் சம்பந்தமில்லாதவர்களால் செய்யப்படுகிறது, வெற்றியும் தோல்வியும் வேறு தளங்களில் வேறொரு கும்பலால் நிச்சயிக்கப் படுகிறது என்றேன் அவளிடம். தமயந்தி, நான் வரும்போது நீ இருப்பாயா? போவேனா?
திரும்பப் போவேன் என்று எனக்கு நானே காயத்தைப் பார்த்துச் சொன்னேன். காயம் ரணமானாலும், நொண்டி நடந்தாவது தமயந்தியை முத்தமிட திரும்பி வந்துவிடுவேன். இனியும் ஒரு போர் வேண்டாம் எனக்கு.
புலரும் காலை நேரம் இது. இதோ எழுந்து மலசலாதிகள் முடித்து ஷராவதி நதியில் குளித்து போர் உடுப்பை அணிந்து கூடாரத்துக்கு வந்திருக்கிறேன். எல்லோருக்கும் இட்டலிகள் உணவாகத் தரப்படுகின்றன. ராத்திரி இரண்டு மணிக்கே இட்டலி வார்க்க ஆரம்பித்து விட்டார்களாம்.
ஒவ்வொருவருக்கும் எட்டு இட்டலிகள் கொடுத்து சமையல்காரன் சொன்னான் –
உமக்கு அதிர்ஷ்டம் இருந்தால் ராத்திரி கறிச்சோறு இல்லையென்றால் நாளைக்குப் பால்சோறு என்றான்.
அவனிடம் நீ கவிஞனாக இல்லாமல் போனாய். இட்டலி பண்ணாமல் கவியாகி இருந்தால் ரெண்டு விதத்திலும் நஷ்டம் ஏற்பட்டிருக்கும் என்று அறிவுறுத்தினேன். தமயந்தி, போர்க்களத்திலும் கவிதையுண்டு பார்த்தாயா?
pic medieval breakfast
ack en.wikipedia.org
