ராவுத்தர் பேக்கரி ஸ்லைட்.
தம்பிக்கு ராவுத்தர் பேக்கரி பன்ரொட்டி ரொம்பப் பிடிக்கும்.
முத்தம்மா டீச்சர் முதல் மாதச் சம்பளத்தில் அவனுக்குப் பன்னும் கேக்கும் வாங்கிப் போனாள். எடுத்துச் சாப்பிடச் சாப்பிடப் பரிவோடு பார்த்துக் கொண்டு..
‘அக்கா.. பன்னு சாப்பிடறியா?’
பின் வரிசையிலிருந்து தம்பி குரல்.
‘சும்மா இருக்க மாட்டீங்களா.. பிள்ளைக்குன்னு வாங்கியாந்திருக்கேன்.. அக்கா அக்கான்னு உசிரை விடறீங்களே.. எங்கே…நம்ம புள்ளைக்கு அரை பவுன்லே மோந்திரம் பண்ணிப் போடச் சொல்லுங்க பார்ப்போம் உங்க அக்காளை..’
எலிசபெத் குரல் கீச்சு கீச்சென்று பின்னால் இருந்து வருகிறது. அவளும் அங்கே தான் இருக்கிறாளா..
‘ப்ராவிடண்ட் லோன் போட்டுப் பணம் வந்ததும்..’
முத்தம்மா டீச்சர் சொல்லிக் கொண்டிருக்க, ‘வீடு வாங்க, விற்க..’ ஸ்லைட்.
’வீடு விக்கப் போறோம்.. படம் பார்த்துட்டு அப்படியே எளுந்து போயிடு.. என்ன தெரியுதா?..’
எலிசபெத் மிரட்டுகிறாள். அவள் பிள்ளை அழுகிறது. பன்னு வேணாம்… மோதிரம் போடு..
நியூஸ் ரீல் ஆரம்பமாகிறது.
மூணு நாள் நல்லெண்ண விஜயமாக போலந்து போகிறார் பிரதமர்.
வரிசை வரிசையாகக் கொடி பறக்க நகர்கிற கார்கள்.
போலந்தின் தலைநகரம் வார்சா. முத்தம்மா எட்டாம் வகுப்புக்குப் பாடம் எடுத்திருக்கிறாள்.
பிரதமரின் கார் ஊர்ந்து வர, அவள் கையசைக்கிறாள். அவர் கனிவாகச் சிரிக்கிறார்.
‘நானும் உங்க கூட வார்சா வந்துடட்டுமா.. வீட்டை விட்டுப் போகச் சொல்றாங்க..’
டீச்சர் மன்றாடுகிறாள். பிரதமர் சிரித்தபடி போகிறார்.
‘வார்சா எல்லாம் போக வேணாம்.. பள்ளிக்கூடத்திலேயே தங்கிக்கலாம்..’
கதிரேசன் வாத்தியார் காதில் கிசுகிசுக்கிற சத்தம்.
‘ஆமாமா.. நாலு பலகையை இளுத்துப் போட்டா படுக்கை..’
மாப்பிள்ளை சிரித்தபடி முத்தம்மா தோளில் கை வைக்கிறார்.
’படத்தைப் பாக்காம வளவளன்னு என்ன பேச்சு..’
பின்னால் இருந்து அலமேலம்மாக் கிழவி சத்தம் போடுகிறாள்.
படம்.
ஆரம்பமாகி விட்டது.
முத்தம்மா டீச்சர் கண்ணாடியைத் துடைத்துப் போட்டுக் கொண்டு பால்கனியில் சுற்றிலும் பார்க்க, அவள் மட்டும்தான் அங்கே.
திரையில் பெயர்கள் நகர்ந்து போகின்றன.
திரை வெளிறி, சிகப்பும் பச்சையுமாக அங்கங்கே கீறல் விழுந்த பெரிய பங்களா.
கால்சராய் போட்டுக் கொண்டு காரில் ஏறும் கதாநாயகி.
‘முத்தம்மா.. நீயும் வாயேன்.. கடற்கரைக்குப் போறோம்..’
அவள் கூப்பிடுகிறாள்.
‘காம்போசிஷன் நோட்டு திருத்தணுமே..’
‘அந்த கவாப்பு மூஞ்சி தடியன் வந்து பாட்டொன்று பாடலாமான்னு ஆடுவானே.. உனக்கு ரொம்பப் பிடிச்ச பாட்டாச்சே முத்தம்மா..’
யாரோ காலை விந்தி விந்தி நடந்து வந்தார்கள். நாயனா.
‘நாயனா, பீச்சுக்குப் போயிட்டு வரட்டா.. நாலணா கொடுங்க.. பொரிகடலை வாங்கணும்..’
முத்தம்மா நாயனா தோளில் தொங்கியபடி கேட்கிறாள்.
‘சும்மா சத்தம் போடாதேடி.. தம்பிக்காரன் வந்திருக்கான்.. ரெவின்யூ இன்ஸ்பெக்டர் வீட்டுலே பால் வாங்கிட்டு வந்து ஒரு வாய் காப்பித்தண்ணி வச்சுக் கொடேன்.. வீட்டு வாசல்லே பாக்கியலச்சுமி வந்து நின்னப்போ பிடிச்சுக் கறந்திருக்கலாமில்லே.. பொழைக்கத் தெரியாதவளே..’
அம்மாவும் பின்னால் தான் உட்கார்ந்திருக்கிறாள்.
‘நாயனா.. நான் பீச்சுலே கவாப்பு மூஞ்சிக்காரனோட பாடிட்டுத் திரும்பி வர்றதுக்குள்ளே தம்பி வீட்டை வித்துட்டான்னா நான் எங்கே போறது?’
நாயனா அவள் சொல்வதைக் கவனிக்காமல் தோளில் மாட்டிய பையில் இருந்து கத்தை கத்தையாகக் கடிதங்களை வெளியே எடுக்கிறார்.
‘அம்மா.. இண்டர்வ்யூவிலே நல்லா செஞ்சிருக்கேன்.. கட்டாயம் வேலைக்கு ஆர்டர் வந்துடும் பாரு.. அப்புறம் உன்னை கண் கலங்க விட மாட்டேன்..’
திரையில் கதாநாயகன் வெள்ளைச் சேலை கட்டிய அம்மா கையைப் பிடித்தபடி சொல்கிறான்.
நாயனா ஒரு கடிதத்தை எடுத்து பால்கனியில் மங்கிய வெளிச்சத்தில் கண்ணைக் கவிந்து கொண்டு படிக்கிறார்.
‘ராஜசேகர்னு போட்டிருக்கு..யாருக்கு வந்த கடுதாசின்னு தெரியலியே..’
‘அவர்தான் நாய்னா.. வேலைக்கு ஆர்டர்.. சொன்னாரில்லே.. பாட்டொன்று பாடலாமான்னு பீச்சுலே ஓடியாறப் போறாரு.. நானும் போகணும்.. காசு வேணும்..’
முத்தம்மா நாயனா தோளைப் பிடித்தபடி சிணுங்குகிறாள்.
‘பி.எப் பணம் வந்ததும் போயேன்..’
நாயனா காலை இழுத்துக் கொண்டு சைக்கிள் பக்கம் போகிறார்.
கடற்கரை.
