கேரள இலக்கிய விழா 2024-ல் மலையாளத்தின் முக்கிய எழுத்தாளர்களான எம்.முகுந்தனும், என்.எஸ்.மாதவனும் நாடகம் பற்றி ‘நாடகாந்தம் கவித்துவம்’ என்ற தலைப்பில் உரையாடியதைக் கேட்க வாய்ப்பு கிடைத்தது.
தெரிவிக்கப்பட்ட சில கருத்துகள் -[
நாடகம் என்ற நிகழ்கலை அமைப்பிலும், உள்ளடக்கத்திலும் நிறைய மாற்றமடைந்திருக்கிறது
50 வருடம் முன்பு நாடக ரசிகராக இருந்த ஒருவர் அன்றைய பிரபல நாடகமான ‘நிங்கள் என்னெ கம்யூனிஸ்ட் ஆக்கி’ பார்க்கப் போன அதே எதிர்பார்ப்புகளோடு இன்றைய நவீன நாடகம் பார்க்கப் போனால் ஏமாற்றமே அடைவார்
முகுந்தன் ‘ஸ்வப்னம் போலொரு புழ’ (கனவு போலொரு நதி) என்று தொடங்கும் ஒரு நாடக எழுத்துப் பிரதியை சிலாகித்தார். நதியை ஓசை ரூபமாகவோ நகரும் ஒளிப்படமாகவோ சித்தரித்து இந்த நாடகப் பிரதி தொடங்கியிருந்தால் இயக்குநருக்குக் காட்சியமைப்பு கட்டுப்பாடு ஏற்படுத்தியிருக்கலாம். ஸ்வப்னம் போலொரு புழ காட்சிப்படுத்த ஒரு புதுக் கதவையே திறந்து வைக்கிறது
நாடகத்தில் நாவலை, நாடகத்தில் கவிதையை, நாடகத்தில் சிறுகதையைக் கொண்டு வர நாடகம் வளர்ந்து செழித்து வரும் நாடுகளில் புதுப்புது முயற்சிகள் செய்யப்படுகின்றன.
பிரஞ்சு நாடகம் ஒன்று ஒரு ஓவியத்தை மேடையில் கொண்டு வருவதில் தொடங்குகிறது. இரண்டு விமர்சகர்கள் அந்த ஓவியத்தைப் பற்றி விவாதிப்பதும் விமர்சிப்பதும் தான் நாடகமாக நிகழ்கிறது
ஜெர்மானிய ஷேக்ஷ்பியர் என்று விதந்தோதப்படும் ஷில்லரின் ஒரு நாடகத்தில் இறுதிக் காட்சியில் ஒரு நகரம் பற்றி எரிவது காட்சிப்படுத்தப் படுகிறது
இருண்ட அரங்கில் பார்வையாளர்களின் செவியில் கதாபாத்திரங்கள் வசனத்தைச் சொல்வதாக ஒரு நவீன நாடக முயற்சி மேற்கொள்ளப்பட்டது;
கேரளத்தில் புது நாடக முயற்சியாக மேடையில் நாடகம் நிகழும்போது மத்தி (மீன்) பொறித்து கதாபாத்திரங்களுக்கு உண்ணத் தரப்பட, அரங்கில் பொறித்த மீன்வாடை நீக்கமறப் பரவுகிறது.
இன்னொரு நாடகத்தில் சிற்றுண்டி கதாபாத்திரங்களுக்கு விநியோகமாகிறது
நாடகம் நிகழும் போது ஒரு கதாபாத்திரம் ‘இதோ வரேன்’ என்று சொல்லிக் கழிப்பறை போக, உள்ளே அவர் சிறுநீர் கழிக்கும் ஓசையும், ஃப்ளஷ் இயக்கிய ஓசையும் அரங்கில் கேட்கிறது.
நாடகத்தில் நாடகத்தைக் கொண்டு வர முயற்சிகள் குறித்து விவாதங்களை எதிர்பார்க்கலாம்
